Het jaar 2010 was een bijzonder jaar voor Gaast. Nederland, doorgaans gekenmerkt door milde winters, beleefde dat jaar een uitzonderlijk koude winter. Het begon met lichte vorst in de vroege dagen van december, die gestaag toenam tot het punt waarop meren, rivieren en zelfs delen van het IJsselmeer begonnen te bevriezen. Gaast, gelegen aan de rand van het IJsselmeer, werd plotseling het centrum van aandacht, niet alleen voor de lokale bevolking, maar ook voor het hele land.
Het IJsselmeer, normaal een open uitgestrektheid van blauw, werd getransformeerd tot een wonderland van ijsschotsen. Het was een adembenemend schouwspel, met grote brokken ijs die zich opstapelden langs de kustlijn, glinsterend en schitterend in het winterzonlicht. De aanblik van het bevroren meer, de ijsschotsen die tegen elkaar schoven en botsten, creëerde een surrealistisch landschap dat zowel vreemd als fascinerend was. Deze uitzonderlijke omstandigheden zorgden ervoor dat Gaast plotseling in de schijnwerpers kwam te staan.
De media spraken over dit unieke fenomeen, en de beelden van de ijsschotsen op het IJsselmeer verspreidden zich snel over het hele land. Mensen uit alle hoeken van Nederland werden nieuwsgierig en besloten om zelf een kijkje te nemen bij dit bijzondere spektakel. Gaast, dat normaal gesproken een rustig en vredig dorp is, zag een gestage stroom bezoekers die de ijsschotsen wilden zien. Ze maakten lange wandelingen over het bevroren meer, verwonderden zich over het spektakel en maakten talloze foto’s om het moment vast te leggen.
Ondanks de kou en de drukte, was de sfeer in het dorp vrolijk en gastvrij. De lokale gemeenschap, hoewel verrast door de plotselinge aandacht, verwelkomde de bezoekers met open armen. Er werd een warm onthaal georganiseerd in het dorpscentrum “de Fuke”, waar de bezoekers konden opwarmen na hun wandelingen in de koude winterlucht. Er waren warme dranken, lokale lekkernijen en gezelligheid, waardoor de bezoekers zich meteen thuis voelden.
De koude winter van 2010 en de ijsschotsen op het IJsselmeer waren niet alleen een natuurlijk spektakel, maar ook een gebeurtenis die de saamhorigheid van de lokale gemeenschap van Gaast benadrukte. Het dorp, dat zichzelf plotseling in het middelpunt van de nationale belangstelling bevond, toonde zijn warmte en gastvrijheid in de meest letterlijke zin van het woord. Het was een gebeurtenis die Gaast in de harten van velen deed belanden en het dorp nog lang zou herinneren aan deze bijzondere winter.
