De datum van 10 februari 1914 markeerde een andere cruciale test voor het jonge reddingstation van Gaast. Het leek een gewone dag, maar de stilte werd doorbroken toen er een noodsignaal binnenkwam van het schip “Strijd en Volharding”, dat afkomstig was uit Hoogeveen. Het schip was gestrand op ongeveer 4 km ten zuid-zuidwesten van Gaast. Ondanks het feit dat het geen noodsignaal had uitgezonden, vonden de dappere redders van Gaast het noodzakelijk om te reageren op het bericht.
De schipper van het gestrande schip, L.Reid, en zijn tweemansbemanning, waren op weg met een lading grind van Hoogeveen naar Harlingen toen ze te maken kregen met een uitdaging die geen enkele zeeman wil meemaken: vastlopen. Het incident gebeurde rond 8 uur ‘s ochtends en zodra het nieuws het reddingstation van Gaast bereikte, werden onmiddellijk voorbereidingen getroffen om te helpen.
Om ongeveer 11 uur voeren de helden van Gaast uit in hun reddingvlet, ondanks het feit dat het gestrande schip geen hulp leek te vragen. De afstand tot het gestrande schip, in combinatie met de uitdagende zeestromingen, maakte de reddingstocht een uitdaging op zich. De bemanning, goed getraind en toegewijd aan hun werk, zette echter door en bereikte het schip.
Tot hun verrassing ontdekten ze dat het schip “Strijd en Volharding” en haar bemanning in goede staat verkeerden en geen hulp nodig hadden. Ondanks de initiële stranding hadden de zeemannen hun situatie onder controle en waren ze in staat om zichzelf vlot te trekken. Hun vastberadenheid en vindingrijkheid waren bewonderenswaardig, net als de naam van hun schip aangaf, “Strijd en Volharding”.
De redders van Gaast keerden terug naar hun basis, een beetje teleurgesteld dat ze niet hadden kunnen helpen, maar opgelucht dat er geen nood aan de man was. Het gestrande schip kwam uiteindelijk om ongeveer 22:00 uur in de avond weer vlot en vervolgde zijn tocht naar Harlingen.
Deze dag was een herinnering aan het feit dat de zee onvoorspelbaar is en dat elke dag nieuwe uitdagingen met zich meebrengt voor de zeemannen en de redders van Gaast. Hoewel ze deze keer niet direct nodig waren, bleef hun bereidheid om hun leven te riskeren om anderen te helpen, onwankelbaar. Elke melding van een gestrand schip werd met evenveel urgentie en ernst behandeld, omdat je nooit wist wanneer een situatie zou kunnen veranderen van een kleine verstoring naar een levensbedreigende crisis.
[cool-content-timeline layout=”default” designs=”default” skin=”default” post-type=”post” taxonomy=”category” post-category=”reddingen” date-format=”F j” based=”default” pagination=”default” filters=”no” icons=”YES” animation=”fade-up” show-posts=”100″ story-content=”short” order=”ASC”]
